သင္ခန္းစာ ၈။ သခင္ေယရႈ၏အမႈေတာ္လုပ္ငန္း (Text)

Reading Myanmar Sabbath School Lesson on Youtube (ဆရာမ မူနန္း)
https://www.youtube.com/watch?v=bTsNJ5JT8LU&feature=youtu.be

Discussion Myanmar Sabbath School Lesson on Youtube (Pr. Winsleigh)
https://www.youtube.com/watch?v=I3S_WuAELbo

အလြတ္က်မ္းခ်က္
"လူသားသည္ေပ်ာက္ေသာသူတို႔ကိုရွာ၍ ကယ္တင္အံ့ေသာငွါ
ၾကြလာသတည္း။"  (လုကာ ၁၉း၁၀)။

ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ သခင္ေယ႐ႈ၏လုပ္ငန္းတာဝန္ျပဌာန္းခ်က္ကို
ေရးသားရေသာ္၊ သူ၏စကားထက္ ပို၍ေကာင္းသည္ကို ျပဳလုပ္ႏိုင္မည္
မဟုတ္။ "ေပ်ာက္ေသာသူကိုရွာ၍ကယ္တင္ရန္" (လုကာ ၁၉း၁၀)။
ဘယ္အရာသည္ ေပ်ာက္ဆုံးေနပါသနည္း။ ဘုရားသခင္ထံေတာ္မွ
ခြဲခြာသြားေသာလူသားမ်ားျဖစ္သည္။ ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္း၊ စိတ္ပ်က္ျခင္း၊
ေမၽွာ္လင့္ျခင္းကင္းမဲ့ျခင္းတို႔ႏွင့္ ျပည့္လ်က္ရွိၿပီး ေသဆုံးရန္သာရွိသည္။
ဘာမၽွမျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ္၊ အားလုံးဆုံး႐ႈံးဖို႔သာရွိေတာ့သည္။
သို႔ေသာ္ သခင္ေယ႐ႈ၏ေက်းဇူးေတာ္ေၾကာင့္ ေမၽွာ္လင့္ျခင္းရွိရန္
ႀကီးက်ယ္ေသာအေၾကာင္းမ်ားရွိ၏။

"က်ဆုံးျခင္း၌ လူသည္ ဘုရားထံမွ မိမိကိုယ္ကိုခြဲျခားလိုက္သည္။
ေျမႀကီးသည္ ေကာင္းကင္ႏွင့္အဆက္ျဖတ္ေတာက္သြားသည္။ က်ယ္ျပန္႔
သည့္ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမႀကီးစပ္ၾကား ဘုရားသခင္ႏွင့္ဆက္သြယ္သည့္အရာ
မရွိေတာ့ၿပီ။ သို႔ေသာ္ ခရစ္ေတာ္၌ ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမႀကီးသည္ ျပန္လည္
ဆက္သြယ္၏။ သူ၏လုပ္ေဆာင္မႈျဖင့္ အျပစ္အားျဖင့္ခြဲျခားထားသည့္
အရာကို ခရစ္ေတာ္သည္ ဆက္သြယ္သည့္တံတားထိုးေပးလိုက္သည္။.......
က်ဆုံးေလၿပီးေသာ အားနည္းျခင္းႏွင့္အကူညီမဲ့သည့္လူကို ဘုရားရွင္၏
တန္ခိုးျဖင့္ ခရစ္ေတာ္ျပန္လည္ဆက္သြယ္လိုက္သည္။" E. G. White, Steps
to Christ , p. 20 မွေကာက္ႏုတ္သည္။
ကမၻာဦးက်မ္းမွဗ်ာဒိတ္က်မ္းအထိ၊ သမၼာက်မ္းသည္ ေပ်ာက္ဆုံး
ေလၿပီးေသာလူသားတို႔ကို ဘုရားရွင္လိုက္လံရွာေဖြေသာ ပုံျပင္ျဖစ္သည္။
ဤအမွန္တရားကိုျပသရန္၊ အေရးႀကီးသည့္ပုံျပင္ (၃) ခုကို ရွင္လုကာ
အသုံးျပဳသည္။ ေပ်ာက္ေသာသိုး၊ ေပ်ာက္ေသာဒဂၤါးျပား၊ ေပ်ာက္ေသာ
သားငယ္။ (လုကာ ၁၅း၄-၇၊ ၈-၁၀၊ ၁၁-၃၂)။

တနဂၤေႏြ ေမ ၁၇
ေပ်ာက္ေသာသိုးႏွင့္ေပ်ာက္ေသာဒဂၤါးျပား (လုကာ ၁၅း၄-၇)။

( လုကာ ၁၅း၄-၇) ကိုဖတ္ပါ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အတြက္ ဘုရားရွင္၏
အခ်စ္အေၾကာင္း ဘယ္ကဲ့သို႔ေျပာသနည္း။ ေပ်ာက္ေသာသိုးကို လိုက္ရွာ
ေသာသူသည္ သိုးထိန္းျဖစ္သည္မွာ နားလည္ရန္အဘယ္ေၾကာင့္အေရးႀကီး
သနည္း။

ေလာကသည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကိုဂ႐ုမစိုက္၊ စိတ္ဝင္စားမႈမရွိဟု ျမင္ႏိုင္
သည္။ သို႔ေသာ္ ဤပုံျပင္သည္ အံ့ဖြယ္ေကာင္းသည့္ အမွန္တရားကိုျပ
သည္။ ဘုရားသခင္သည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အား အလြန္ခ်စ္ေသာေၾကာင့္ သူကိုယ္တိုင္
ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို သူ႕ထံသို႔ျပန္လည္ယူေဆာင္ရန္ လာေရာက္ရွာေဖြသည္။ လူတို႔
သည္ ဘုရားကိုရွာၾကသည္ဟု ကၽြႏ္ုပ္တို႔မၾကာခဏေျပာဆိုၾကသည္။ သို႔ေသာ္၊
ဘုရားသခင္သည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကိုအမွန္တကယ္လိုက္လံရွာေဖြေနျခင္းျဖစ္သည္။

"မိမိစိတ္ႏွလုံးကို ခရစ္ေတာ္၌အပ္ႏွံေသာသူသည္ သူ၏ေရွ႕ေတာ္
၌ ေလာကတစ္ခုလုံးထက္ တန္ဖိုးႀကီးသည္။ လူတစ္ဦးတည္းအတြက္
ႏိုင္ငံေတာ္ထဲသို႔ ကယ္တင္ျခင္းရရွိရန္ သခင္ေယ႐ႈသည္ ကရာနီ၏ေဝဒနာ
ကို ခံယူမည္ျဖစ္သည္။ သူအေသခံသြားေသာသူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုပင္၊
စြန္႔ခြာ၍သြားမည္မဟုတ္။ သူ၏ေနာက္လိုက္မ်ားသည္ သူ႕ေနာက္သို႔လိုက္
ရန္ ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့ေသာ္၊ သူတို႔ကို တင္းက်ပ္စြာဖက္ထားမည္ျဖစ္သည္။"
E. G. White, DA , p. 483.

(လုကာ ၁၅း၈၊၉) ကိုဖတ္ပါ။ ဤသင္ခန္းစာပုံျပင္သည္ ရွင္လုကာ
ခရစ္ဝင္က်မ္းထဲ၌သာ ေတြ႕ရွိရသည္။ ေပ်ာက္ေသာဒဂၤါးျပားသည္ အနက္
တစ္ခု (သို႔မဟုတ္) ႏွစ္ခုရွိႏိုင္သည္။ (၁) သခင္ေယ႐ႈေခတ္အခ်ိန္ကာလ
၌၊ ယုဒျပည္သည္ သူဆင္းရဲမ်ားႏွင့္ျပည့္လ်က္ရွိသည္။ အိမ္အမ်ားစုတို႔၌၊
ဒဂၤါးတစ္ျပားသည္ တစ္ရက္စာအတြက္လုပ္အားခထက္ ပိုမည္ျဖစ္ၿပီး၊
အိမ္ေထာင္မိသားစုတစ္ခု၏တစ္ရက္စာအတြက္ လုံေလာက္႐ုံမၽွရွိမည္ျဖစ္
သည္။ (၂) မိန္းမတစ္ဦးသည္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးျဖစ္သည့္လကၡဏာအျဖစ္၊
ဒဂၤါးျပားတစ္ဆယ္ျပားကို ဦးေခါင္းဝတ္တန္ဆာအျဖစ္ျပဳလုပ္ကာ ဝတ္ဆင္
ၾကသည္။ ဆင္းရဲေသာအိမ္ေထာင္မ်ား၌ ဒဂၤါးျပားတစ္ဆယ္ျပားကိုစုေဆာင္း
ရန္ အခ်ိန္ကာလအတန္ၾကာေအာင္ စုေဆာင္းထားရသည္။

ဘယ္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ၊ ဒဂၤါးတစ္ျပားေပ်ာက္ဆုံးျခင္းသည္ ေလးနက္
ေသာအရာျဖစ္သည္။ ထိုေၾကာင့္ ထိုမိန္းမသည္ ဝမ္းနည္းျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
မီးအိမ္ကိုမီးၫွိၿပီး (မေတာ္အိမ္သည္ျပတင္းေပါက္မရွိ၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊
ျပတင္းေပါက္ေသးငယ္မည္ျဖစ္၏) တံျမက္စည္းကိုကိုင္ကာ၊ တစ္အိမ္လုံး
ကို ေတြ႕သည္အထိ ေျပာင္းျပန္လွန္လိုက္လံရွာေဖြ၏။ ေတြ႕ေသာအခါ၊
အလြန္ဝမ္းေျမာက္သည္ျဖစ္ရာ၊ မိတ္ေဆြမ်ားထံသို႔ ျပန္႔သြားေလေတာ့သည္။

"ဒဂၤါးျပားသည္ ဖုန္မႈန္႔မ်ားထဲ၌ ဖုံးအုပ္လ်က္ရွိေသာ္လည္း၊ ေ႐ႊ
(သို႔မဟုတ္) ေငြသားပင္ျဖစ္ေနဆဲျဖစ္၏။ တန္ဖိုးရွိသည့္အတြက္ သူ႕သခင္
သည္ လိုက္လံရွာေဖြ၏။ ထိုနည္းတူ ဝိညာဥ္တစ္လုံးသည္ အျပစ္ႏွင့္စြန္းထင္း
ေနမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ဘုရားသခင္သည္ တန္ဖိုးထားဆဲျဖစ္သည္။ ဒဂၤါး
ျပားမ်က္ႏွာျပင္ေပၚ၌ အုပ္ခ်ဳပ္သူ၏မ်က္ႏွာႏွင့္စာသားမ်ား ေတြ႕ရမည္ျဖစ္
သည္။ ထိုနည္းတူ၊ လူသည္ ဘုရားသခင္၏ပုံသဏၭာန္ျဖင့္ျပဳလုပ္ၿပီး
ဘုရားရွင္၏ႏႈတ္တန္ခိုးျဖင့္ အသက္ရွင္ေသာသတၱဝါျဖစ္လာ၏။ ဟုတ္မွန္
ပါ၏။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ အျပစ္လႊမ္းမိုးမႈျဖင့္ အလင္းမွိန္လ်က္ရွိေသာကမၻာ
တြင္ ေနထိုင္လ်က္ရွိ၏။ သို႔ေသာ္ လူတိုင္း၏စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ဖန္ဆင္းရွင္
ႏွင့္တူသည့္ ပုံတူအခ်ိဳ႕ကို သယ္ေဆာင္လ်က္ရွိ၏။" E. G. White, Christ's
Object Lessons, p. 194 မွေကာက္ႏုတ္သည္။

ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ အဓိပၸါယ္ကင္းမဲ့သည့္ စၾက၀ဠာထဲ၌ မေတာ္တဆျဖစ္မႈ
သာျဖစ္သည္ဟု မ်က္ေမွာက္ေခတ္သိပၸံႏွင့္ဒႆနိကေဗဒပညာရွင္
မ်ားကဆိုသည္။ ထိုေနာက္ ဤစၾက၀ဠာသည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏အနာဂတ္ကို
ဂ႐ုစိုက္သည္မဟုတ္။ မည္သည့္လုံး၀ျခားနားသည့္ပုံရိပ္ကို ဤသင္ခန္းစာ
ပုံျပင္ (၂) ခုက ေဖာ္ျပထားသနည္း။


တနလၤာ ေမ ၁၈
ေပ်ာက္ေသာသားငယ္သင္ခန္းစာပံုျပင္ (လုကုကာ ၁၅း၁၃-၁၆)။

ရွင္လုကာတစ္ဦးတည္းသာေျပာေသာ ဤပုံျပင္သည္ ခ်စ္ျခင္း၏
ခြင့္လႊတ္ျခင္းသေဘာတရားအေၾကာင္း အလွပဆုံးပုံတို႔အျဖစ္ သမိုင္း၌
ခ်ီးက်ဴးျခင္းခံရသည္။ အသုံးအျဖဳန္းမ်ားသည့္သားငယ္သင္ခန္းစာပုံျပင္သည္၊
ေပ်ာက္ဆုံးေသာသားႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ခ်စ္ဖြယ္ေကာင္းသည့္ဖခင္တစ္ဦးတို႔၏
သင္ခန္းစာပုံျပင္ဟုလည္း၊ မေတာ္ေခၚႏိုင္မည္ျဖစ္၏။ အျခားသားတစ္ဦး
သည္ အိမ္၌ေနေသာ္လည္း ဖခင္၏ေမတၱာကို အျပည့္အဝနားမလည္။
ညီအစ္ကိုျဖစ္ျခင္း၏အနက္ကိုလည္း သူနားမလည္။ သင္ခန္းစာပုံျပင္သည္
အပိုင္း (၇) ပိုင္းျဖင့္ ေလ့လာႏိုင္မည္ျဖစ္၏။ သားငယ္အေၾကာင္း (၄)
ပိုင္း၊ ဖခင္ႏွင့္ (၂) ပိုင္း၊ အစ္ကိုႏွင့္ (၁) ပိုင္းျဖစ္သည္။

၁။ အကၽြႏ္ုပ္ကိုေပးပါ (လုကာ ၁၅း၁၂)။
သားငယ္သည္ မိမိ၏ဖခင္အား ၎ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္အေမြဥစၥာ
ကိုေတာင္းရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္ျခင္းသည္ ခ်က္ခ်င္းေပၚေပါက္လာေသာအရာ
မဟုတ္။ အျပစ္သည္လည္း ၾကာျမင့္စြာမွားေသာအသက္တာ၌ ေလၽွာက္လွမ္း
ျခင္း၏ရလဒ္ျဖစ္သည္။ သားေထြးသည္ ရပ္ေဝး၌ ေကာင္းေသာအရာမ်ား
အေၾကာင္းကို မိတ္ေဆြမ်ားထံမွၾကားမည္ျဖစ္သည္။ အိမ္၌ေနရသည္မွာ
စည္းကမ္းႀကီးလြန္းသည္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ရွိ၏၊ သို႔ေသာ္ ၎၏
အတိုင္းအတာအကန္႔အသတ္ရွိ၏။ ရပ္ေဝးမွသူ႕အားကမ္းလွမ္းေသာအသက္တာ
သည္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမရွိ။ ဖခင္ႀကီးသည္ စည္းကမ္းႀကီးလြန္းသည္၊
သူ၏ခ်စ္ျခင္းသည္လည္း အလြန္မ်ား ၏။ သားသည္ လြတ္လပ္မႈကို
အလိုရွိသည္၊ ထိုေနာက္ လြတ္လပ္မႈကိုရွာျခင္းအရာသည္ ဖခင္ႀကီးကို
ပုန္ကန္သည့္မ်ိဳးေစ့ျဖစ္၏။

၂။ အဘယ္ေၾကာင့္အကၽြႏ္ုပ္ျဖစ္ရသနည္း (လုကာ ၁၅း၁၃-၁၆)။

သားေထြးသည္ သူ၏အေမြဥစၥာအားလုံးကိုယူၿပီး ေဝးစြာေသာျပည္
သို႔သြား၏။ ေဝးစြာေသာျပည္သည္ ဖခင္ႀကီး၏ေနအိမ္ႏွင့္ေဝးေသာအရပ္
ျဖစ္သည္။ ၾကင္နာျခင္းျဖင့္ၾကည့္ေသာမ်က္စိႏွင့္ အကာအကြယ္ေပးသည့္
ၿခံစည္း႐ိုးစည္းကမ္းသည္ ရပ္ေဝး၌မရွိ။ ေဝးေသာအရပ္သည္ ပရမ္းပတာ၊
အထိန္းအကြပ္မရွိေနထိုင္သည့္အရပ္ျဖစ္သည္။ (လုကာ ၁၅း၁၃)။ "riotous"
(ပရမ္းပတာ) ဆိုသည့္ ဂရိဘာသာ (asသအသ်) စကားသည္ ဓမၼသစ္က်မ္း၌
နာမ္အျဖစ္ (၃) ႀကိမ္ေတြ႕ရွိရသည္။ (၁) ယစ္မူးျခင္း (ဧဖက္ ၅း၁၈)၊
(၂) နားမေထာင္ျခင္း (ဘုရားကိုဆန္႔က်င္ပုန္ကန္ျခင္း) (တိတု ၁း၆)၊
(၃) ညစ္ၫူးစြာေနထိုင္ျခင္း။ ဘုရားမဲ့၊ တရားမဲ့ အေပ်ာ္က်ဴးျခင္းအသက္တာ
သည္ သူ၏က်န္းမာျခင္းႏွင့္ ပစၥည္းဥစၥာကိုထိခိုက္လာသည္။ မ်ားမၾကာမီ၊
မိတ္ေဆြမဲ့၊ ေငြမဲ့၊ စားစရာမဲ့ဘ၀သို႔ ေရာက္ရွိသြား၏။ ဂုဏ္အသေရရွိေသာ
သူ၏အသက္တာသည္ ေျမာင္းထဲသို႔ေရာက္သြားေလေတာ့သည္။ ဆင္းရဲ
ၿပီးငတ္ျပတ္သည့္ဘ၀၌၊ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတစ္ဦးအတြက္ အလြန္ယုတ္သည့္
ဝက္ေက်ာင္းဘ၀သို႔ ေရာက္ရွိေလေတာ့သည္။

၃။ ကၽြႏ္ုပ္ကိုအလိုရွိသလိုျပဳေတာ္မူပါ (လုကာ ၁၅း၁၇-၁၉)။

မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ၊ လူငယ္သည္ သားျဖစ္ဆဲပင္ရွိ၏။ ျပန္လွည့္
ရန္ေ႐ြးခ်ယ္ဖို႔ သူ႕မွာခြန္အားရွိသည္။ ထိုေၾကာင့္ သားငယ္သည္ "သတိရ
လၽွင္" အိမ္ဟူေသာေနရာႏွင့္ အခ်စ္ႀကိဳးျဖင့္ခ်ည္ေႏွာင္ထားသည့္ဖခင္ကို
ျပန္လည္သတိရသည္။ ဖခင္ကိုေတာင္းပန္ရန္ ေျပာဆိုမည့္စကားကိုေျပာ
မည္ဟူေသာ အႀကံအစည္ႏွင့္အိမ္သို႔ျပန္လာေလ၏။ "သူငွားအရာ၌ အကၽြႏ္ုပ္
ကိုထားေတာ္မူပါ" ဟုဆိုရာ၌ "အကၽြႏ္ုပ္ကိုအလိုရွိသလိုျပဳေတာ္မူပါ။ သို႔ေသာ္
ဖခင္၏ၾကင္နာေသာမ်က္စိေအာက္၌ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေမတၱာ၏ယုယမႈ
ေအာက္မွေသာ္လည္းေကာင္း အကၽြႏ္ုပ္ကိုထားေတာ္မူပါ။ အဖ၏ႏွလုံးသား
အိမ္ထက္ ေကာင္းသည့္ေနရာအဘယ္မွာရွိအံ့နည္း" ဟုဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။

ေလာကသည္ ဆြဲေဆာင္မႈႏွင့္ျဖားေယာင္းမႈမ်ားစြာရွိသည္ဟု ထင္ရ
သည္။ "ဒါကေတာ့သိပ္မဆိုးပါဘူး" သို႔ေသာ္၊ သင့္စိတ္ထဲ၌ဆိုးသည္ကို
သိသည့္ မည္သည့္ေလာက၏အရာတို႔သည္ သင့္အားျဖားေယာင္းဆြဲေဆာင္မႈ
ျပဳသနည္း။

အဂၤါ ေမ ၁၉
ေပ်ာက္ေသာသားငယ္သင္ခန္းစာပံုျပင္ အပိုင္း(၂) (လုကုကာ ၁၅း၁၇-၂၀)။

၄။ အိမ္သို႔ျပန္လာျခင္း (လုကာ ၁၅း၁၇-၂၀)။

သားအိမ္ျပန္လာျခင္းသည္ ေနာင္တခရီးျဖစ္သည္။ သားငယ္သည္
မိမိကိုယ္ကို "သတိရလၽွင္" မွခရီးစတင္သည္။ သူယခုလက္ရွိေနသည့္
ေနရာကို ဖခင္၏အိမ္ႏွင့္ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္လိုက္သည့္အခါ ပို၍နားလည္လာ
သည။္ ဤအခ်က္သည္ "ငါထ၍၊ ငါ့အဘထံသို႔သြားမည္" ကိုတြန္းအား
ေပးလိုက္သည္။ စစ္မွန္ေသာေနာင္တတရားကိုျပသည့္စကား အပိုင္း (၄)
ပိုင္းႏွင့္ ေပ်ာက္ေသာသားသည္ အိမ္သို႔ျပန္လာသည္။

၁။ ဖခင္ႀကီးကို "ငါ့အဘ" ဟုဝန္ခံျခင္း။ ယခုေပ်ာက္ေသာ
သားသည္ သခင္၏ခ်စ္ျခင္းႏွင့္ခြင့္လႊတ္ျခင္းအေပၚ မွီခိုကိုးစားရန္လိုအပ္
သကဲ့သို႔ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္လည္း ေကာင္းကင္ဘုံ၌ရွိေသာ ဖခင္၏ခ်စ္ျခင္းႏွင့္
ခြင့္လႊတ္ျခင္းအေပၚ မွီခိုကိုးစားရန္ သင္ၾကားရယူရမည္ျဖစ္၏။

၂။ ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ျခင္း။ ေပ်ာက္ေသာသားသည္ အမွားကို
ျပဳလုပ္သည္သာမကဘဲ၊ ဖခင္ႀကီးႏွင့္ဘုရားကိုပါ ပစ္မွားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
(ငယ္ ၁၈)။

၃။ (အမွားအတြက္) ယူႀကဳံးမရျဖစ္ျခင္း။ "ကိုယ္ေတာ္၏သား
ဟူ၍ ေခၚျခင္းကိုမခံထိုက္ပါ" (ငယ္ ၁၉)။ ဘုရားသခင္၏အဖိုးထိုက္မႈႏွင့္
ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ေသာ္ သူ၏မထိုက္တန္မႈကို ပို၍နားလည္လာသည္။ ဤ
အခ်က္သည္ စစ္မွန္သည့္ေနာင္တတရားကို စတင္ရရွိရန္ အေရးႀကီးသည့္
အခ်က္ျဖစ္သည္။

၄။ ေတာင္းပန္ျခင္း။ "သူငွားအရာ၌အကၽြႏ္ုပ္ကိုထားေတာ္မူပါ"
(ငယ္ ၁၉)။ ဘုရားသခင္အလိုေတာ္ရွိသည္အတိုင္း အပ္ႏွံျခင္းသည္
ေနာင္တရျခင္း၏လကၡဏာျဖစ္သည္။ သားသည္အိမ္သို႔ျပန္လာၿပီ။

၅။ ေစာင့္ေမၽွာ္ေသာသခင္ (လုကာ ၁၅း၂၀၊၂၁)။ သားသည္
အိမ္မွထြက္ခြာသြားသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ေစာင့္ေမၽွာ္ျခင္း၊ ဝမ္းနည္းျခင္းႏွင့္
ေမၽွာ္လင့္ျခင္းတို႔ စတင္ေလေတာ့သည္။ အေဝး၌ ဖခင္သည္သားကိုျမင္
လၽွင္၊ ေစာင့္ျခင္းအလုပ္သည္ၿပီးစီးေလ၏။ ထိုေနာက္ ဖခင္ႀကီးသည္ "သနား
ေသာစိတ္ရွိသည္ႏွင့္ေျပးသြား၍ သား၏လည္ပင္းကို ပိုက္ဖက္လ်က္နမ္း႐ႈပ္
ေလ၏" (ငယ္ ၂၀)။ ဘုရားသခင္၏စ႐ိုက္ကို မည္သည့္ပုံရိပ္မၽွေစာင့္ေမၽွာ္
ေသာဖခင္ကဲ့သို႔ ျပႏိုင္ျခင္းမရွိပါ။

၆။ ေပ်ာ္႐ႊင္ေသာအိမ္ေထာင္မိသားစု (လုကာ ၁၅း၂၂-၂၅)။
ဖခင္ႀကီးသည္ သားကိုေပြ႕ဖက္လ်က္၊ ျမတ္ေသာအဝတ္ကိုၿခဳံေစၿပီးလၽွင္
လက္စြပ္တန္ဆာကိုဆင္ကာ၊ ေျခနင္းကိုစီးေစ၍ ပြဲခံရန္အမိန္႔ေပးလိုက္၏။
အိမ္ေထာင္မိသားစုတို႔သည္ ေအာင္ပြဲကိုခံ၏။ အိမ္မွထြက္ခြာျခင္းသည္
ေသျခင္း၊ ျပန္လာျခင္းသည္ထေျမာက္ျခင္းျဖစ္၏။ သားေထြးသည္ အမွန္ပင္
သုံးျဖဳန္းေပ်ာက္ဆုံးေသာသူျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ သားျဖစ္ဆဲပင္ျဖစ္၏။ ထိုေၾကာင့္
ပြဲခံထိုက္၏။ ထိုေၾကာင့္ ေနာင္တရေသာသူတိုင္းအတြက္ ေကာင္းကင္၌
ဝမ္းေျမာက္ျခင္းရွိ၏။ (ငယ္ ၇)။

၇။ သားႀကီး (လုကာ ၁၅း၂၅-၃၂)။ သားေထြးသည္ ရပ္ေဝး
သို႔သြား၊ အိမ္မွထြက္ခြာသြားသည့္အခါ ေပ်ာက္ဆုံးသြားၿပီျဖစ္၏။ သားႀကီး
၏ခႏၶာကိုယ္သည္ အိမ္၌ရွိၿပီး စိတ္သည္ရပ္ေဝးမွာေရာက္ေနသည့္အတြက္
သူသည္ေပ်ာက္ဆုံးလ်က္ရွိ၏။ ထိုသို႔ေသာစိတ္သည္ အမ်က္ထြက္ျခင္း၊
ညည္းၫူျခင္း၊ မိမိကိုယ္ကိုအထင္ႀကီးျခင္း (ငယ္ ၂၉)၊ ညီငယ္ကိုအသိအမွတ္
ျပဳရန္ျငင္းဆိုျခင္းျဖစ္၏။ ဥစၥာကိုျဖဳန္းေသာသား၊ အက်င့္စာရိတၱမေကာင္း
ေသာ 'သင္၏သား' ဟုသာျမင္၏။ သားႀကီး၏ဖခင္အေပၚသေဘာထား
ျခင္းသည္ သခင္ေယ႐ႈကိုေဝဖန္ေျပာဆိုေသာ ဖာရိရွဲမ်ားႏွင့္အတူတူပင္ျဖစ္
သည္။ "ဤသူသည္ ဆိုးေသာသူတို႔ကိုလက္ခံ၍ သူတို႔ႏွင့္အတူစားပါသည္"
(လုကာ ၁၅း၂)။ ဖခင္ႀကီးသည္ သားႀကီးကိုေနာက္ဆုံးေျပာေသာစကား
သည္ ဝမ္းနည္းေသာအျပစ္သားမ်ားအေပၚ ေကာင္းကင္၏သေဘာထားႏွင့္
တူသည္။ "သင္၏ညီမူကား အထက္ကေသ၏၊ ယခုရွင္ျပန္၏။ အထက္က
ေပ်ာက္၏၊ ယခုေတြ႕ျပန္၏။ ထိုေၾကာင့္ ေပ်ာ္ေမြ႕ဝမ္းေျမာက္စရာအေၾကာင္း
ရွိ၏" (ငယ္ ၃၂)။

သင့္ကိုယ္ကိုသားႀကီးေနရာတြင္ထားပါ။ သူ၏အေတြးသည္
မွားမည္ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ အဘယ္ေၾကာင့္ သူသည္ ထိုသို႔ေသာခံစားခ်က္
ျဖင့္ သိရွိသေဘာေပါက္သနည္း။ ေလာကအတြက္အဓိပၸါယ္မရွိဟု ထင္ရ
ေသာအရာတို႔ကို ခရစ္ဝင္က်မ္းက ဘယ္ကဲ့သို႔ေသာနည္းျဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အား
ျပဳလုပ္ရန္ ဤပုံျပင္ကျပသနည္း။

ဗုဒၶဟူး ေမ ၂၀
ဆုံး႐ႈံးသည့္အခြင့္ေရးမ်ား (လုကာ ၁၆း၁၉-၃၁)။

အျပစ္၌ေပ်ာက္ဆုံးေနေသာသူတို႔ကိုရွာၿပီး ကယ္တင္ရန္ သခင္ေယ႐ႈ
လာေရာက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သူကမ္းလွမ္းသည့္ကယ္တင္ျခင္းကို သူသည္
ဘယ္သူ႕ကိုမၽွ အတင္းအဓမၼမတိုက္တြန္းပါ။ ကယ္တင္ျခင္းသည္ အခမဲ့
ျဖစ္ၿပီး လူတိုင္းအတြက္ရႏိုင္ေသာအရာျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဤအခမဲ့ကမ္းလွမ္း
ျခင္းကို ယုံၾကည္ျခင္းျဖင့္လက္ခံရမည္ျဖစ္၏။ ထိုသို႔လက္ခံျခင္းသည္
ဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္ႏွင့္ညီေသာအသက္တာသို႔ ပို႔ေဆာင္မည္ျဖစ္၏။
ထိုသို႔ေသာအခြင့္အေရးကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဤေလာက၌ရွိစဥ္အခါ၌သာ ရရွိခြင့္
ရွိသည္။ အျခားမည္သည့္အခြင့္အေရးမၽွမရွိ။

(လုကာ ၁၆း၁၉-၃၁) ကိုဖတ္ပါ။ ဤသင္ခန္းစာပုံျပင္၌ အေရးႀကီး
သည့္သတင္းစကားကား အဘယ္နည္း။

ဤပုံျပင္သည္ ရွင္လုကာခရစ္ဝင္က်မ္း၌သာ ေရးသားထားသည္။
ကယ္တင္ျခင္းအေၾကာင္း အေရးႀကီးသည့္ေျဖာင့္မတ္ျခင္းတရား (၂) ခ်က္
ပါရွိသည္။ (၁) ကယ္တင္ျခင္း၌၊ "ယေန႔" ၏အေရးႀကီးပုံ၊ (၂) ေသၿပီး
ေနာက္ ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ ေနာက္ထပ္အခြင့္အေရးမရွိျခင္းတို႔ျဖစ္သည္။
ယခုပင္ကယ္တင္ရာေန႔ရက္ကာလရွိ၏။ ဤသင္ခန္းစာပုံျပင္
သည္ ႂကြယ္၀ခ်မ္းသာျခင္း၌ ဆိုးေသာအရာ (သို႔မဟုတ္) ဆင္းရဲျခင္း၌
အလြန္ေကာင္းေသာအရာရွိသည္ဟု သြန္သင္သည္မဟုတ္။ သြန္သင္သည့္
အရာကား၊ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဤေလာက၌ အသက္ရွင္ေနဆဲအခ်ိန္၌၊ ကယ္တင္ျခင္း
အခြင့္အေရးႏွင့္ ကယ္တင္ျခင္းအသက္တာ၌ေနထိုင္ရန္အခြင့္အေရးကို
မလႊတ္ရန္ျဖစ္သည္။ ခ်မ္းသာသည္ျဖစ္ေစ၊ ဆင္းရဲသည္ျဖစ္ေစ၊ ပညာရွိ
သည္ျဖစ္ေစ၊ ပညာမရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ အာဏာရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ အာဏာမဲ့သည္
ျဖစ္ေစ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အတြက္ ဒုတိယအခြင့္အေရးဆိုသည္မွာမရွိ။ ယေန႔၊ ယခု
သခင္ေယ႐ႈအေပၚထားရွိသည့္သေဘာထားအေပၚ အေျချပဳၿပီး အားလုံးစီရင္
ျခင္းႏွင့္ ကယ္တင္ျခင္းကိုရမည္ျဖစ္၏။ "ယခုပင္ႏွစ္သက္ဖြယ္ေသာအခ်ိန္
ရွိ၏။ ယခုပင္ကယ္တင္ရာေန႔ရက္ကာလရွိ၏" (၂ေကာ ၆း၂)။
ထာ၀ရရလဒ္သည္ ဤေလာက၌ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ားျဖင့္ လုံး၀သက္ဆိုင္
မႈမရွိေၾကာင္းကိုလည္း ဤသင္ခန္းစာပုံျပင္က သြန္သင္သည္။ သူေဌးသည္
"နီေမာင္းေသာကမၸလာႏွင့္ပိတ္ေခ်ာကိုဝတ္ဆင္၍၊ ကာမဂုဏ္စည္းစိမ္၌
ေန႔တိုင္းေပ်ာ္ေမြ႕လ်က္ေန၏" (လုကာ ၁၆း၁၉)။ သို႔ေသာ္ သူသည္
အသက္တာ၏အေရးႀကီးဆုံးအပိုင္းကို လြဲေခ်ာ္ခဲ့သည္။ ဘုရားပင္ျဖစ္၏။
ဘုရားသခင္ကို အသိအမွတ္မျပဳေသာ္၊ လူသားခ်င္လည္း သတိျပဳမည္မဟုတ္။
သူေဌး၏အျပစ္သည္ သူ၏ခ်မ္းသာႂကြယ္၀မႈ၌ျဖစ္သည္မဟုတ္။ ထိုသို႔
ျဖစ္မည့္အစား သူလက္ခံရန္ရွိသည္ထက္၊ ဘုရားသခင္၏အိမ္ေထာင္စုသည္
ပို၍ႀကီးသည္ကို အသိအမွတ္ျပဳရန္ ပ်က္ကြက္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ေသၿပီးသည့္ေနာက္ ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ဒုတိယအခြင့္အေရး
မရွိ။ ဤပုံျပင္၏ဒုတိယအမွန္တရားကား၊ ေသၿပီးေနာက္ ကယ္တင္ျခင္း
အတြက္ ဒုတိယအခြင့္အေရးမရွိဆိုသည့္အခ်က္ျဖစ္သည္။ "လူသည္
တစ္ခါတည္းေသ၍ ထိုေနာက္မွ တရားစီရင္ေတာ္မူျခင္းကိုခံရသကဲ့သို႔"
(ေဟၿဗဲ ၉း၂၇)။ ဤသင္ခန္းစာပုံျပင္၏အျခားတစ္ခ်က္ကား၊ ဘုရားသခင္
အတြက္ (သို႔မဟုတ္) ဘုရားသခင္ကိုဆန္႔က်င္ရန္ ေ႐ြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ကို
ယခုျပဳလုပ္ရန္ လုံေလာက္ေသာသက္ေသမ်ား ေပးထားၿပီျဖစ္ေၾကာင္းကို
သတိျပဳမိေစရန္ လူတို႔ကိုျပျခင္းျဖစ္သည္။ ေသၿပီးသည္ေနာက္ "ဒုတိယ
အခြင့္" ရွိသည္ဟု သြန္သင္သည့္ မည္သို႔ေသာဘာသာမဆို၊ ႀကီးသည့္
လိမ္ညာျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

ဘုရားသခင္ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကိုကယ္တင္ရန္ ျပဳလုပ္ေပးသမၽွႏွင့္ ဘုရားရွင္
သည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကိုအဘယ္မၽွခ်စ္သည္ကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔ေျပာရန္ႏွစ္သက္သည္။
သို႔ေသာ္ ဘုရားရွင္၏ခ်စ္ျခင္းႏွင့္ ကမ္းလွမ္းသည့္ကယ္တင္ျခင္းကို ေလးနက္
စြာမခံယူသည့္အႏၲရာယ္အေၾကာင္း ဤသင္ခန္းစာပုံျပင္သည္ ဘယ္ကဲ့သို႔
ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကိုသြန္သင္သင့္သနည္း။

ၾကာသပေတး ေမ ၂၁
ယခင္ကကန္းၿပီ၊ ယခုကားျမင္ၿပီ (လုကာ ၁၈း၃၅-၄၃)။

သခင္ေယ႐ႈ၏လုပ္ငန္းတာဝန္ျပဌာန္းခ်က္သည္ ေပ်ာက္ေသာသူကို
ရွာၿပီး ကယ္တင္ရန္ျဖစ္သည္။ လူတို႔ကို လုံးလုံးလ်ားလ်ားစုံလင္ရန္ႏွင့္
ကာယ၊ ဥာဏ၊ စိတၱ၊ မိတၱတို႔ကို ေျပာင္းလဲရန္ႂကြလာျခင္းျဖစ္သည္။
က်ိဳးပဲ့ေသာသူႏွစ္ဦးကို သခင္ေယ႐ႈဘယ္ကဲ့သို႔ စုံလင္စြာအေကာင္းပကတိ
အျဖစ္သို႔ ျပန္လည္ျပဳျပင္သည့္ဥပမာႏွစ္ခုကို ရွင္လုကာကၽြႏ္ုပ္တို႔ကိုေပးသည္။
တစ္ဦးကား ကာယအကန္း၊ အျခားတစ္ဦးကား ဝိဥာဏအကန္းျဖစ္သည္။
ႏွစ္ဦးလုံးသည္ လူ႕ေဘာင္အဖြဲ႕တြင္ အဝင္မဆန္႔သူမ်ားျဖစ္သည္။ တစ္ဦး
ကားသူေတာင္းစား၊ အျခားတစ္ဦးကားအခြန္ခံ။ သို႔ေသာ္ ၎တို႔ႏွစ္ဦးလုံး
သည္ ခရစ္ေတာ္၏ကယ္တင္ျခင္းလုပ္ငန္းကိုရရန္ ကိုယ္စာလွယ္ေလာင္း
မ်ားျဖစ္သည္။

(လုကာ ၁၈း၃၅-၄၃) ကိုဖတ္ပါ။ ဘုရားသခင္အေပၚ ကၽြႏ္ုပ္တို႔
လုံးလုံးလ်ားလ်ားအမွီျပဳရန္ ဘယ္ကဲ့သို႔သြန္သင္သနည္း။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အထဲ၌
"အကၽြႏ္ုပ္ကိုကယ္မသနားေတာ္မူပါ" ဟု မေအာ္ေသာသူတစ္ဦးတစ္ေယာက္
ရွိပါသလား။

ထိုလူကို ဗာတိမဲဟု ရွင္မာကုကေဖာ္ျပသည္ (မာကု ၁ဝး၄၆)။
သူသည္ ေယရိေခါၿမိဳ႕ျပင္မွ သူေတာင္းစားျဖစ္သည္။ လူ႕ေဘာင္အဖြဲ႕အစည္း
သည္ သူ႕အားလက္မခံ၊ သူသည္ ဆင္းရဲၿပီးဒုကၡိတတစ္ဦးျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္
႐ုတ္တရက္ဆိုသလို သူသည္ ေကာင္းကင္၏အံ့ဖြယ္ေကာင္းသည့္ အဝိုင္း
အဝန္း၌ ေရာက္ရွိေနသည္ကိုေတြ႕ရ၏။ "နာဇရက္ၿမိဳ႕သားေယ႐ႈႂကြသြား
ေၾကာင္းကို သူတစ္ပါးေျပာလၽွင္" (လုကာ ၁၈း၃၇)၊ သူ၏ယုံၾကည္ျခင္း
သည္ ႏိုးထလာ၍ "ဒါဝိဒ္၏သားေတာ္ေယ႐ႈ၊ အကၽြႏ္ုပ္ကိုကယ္မသနား
ေတာ္မူပါဟု ဟစ္ေၾကာ္ေလ၏" (ငယ္ ၃၉)။ ယုံၾကည္ျခင္းသည္ မ်က္စိ၊
နား၊ ေျခႏွင့္လက္မလို ေလာကကိုဖန္ဆင္းေသာဖန္ဆင္းရွင္ႏွင့္ဆက္သြယ္
သည့္ ႏွလုံးသားသာလို၏။

(လုကာ ၁၉း၁-၁၀) ကိုဖတ္ပါ။ ဤပုံျပင္၌ မ်က္ကန္းသည္
အဘယ္သူနည္း။

ရွင္လုကာတစ္ဦးတည္းသာ ျပည္သူမ်ားႏွင့္ေရပန္းမစားသည့္
အခြန္ခံဇကၡဲအေၾကာင္းကိုေျပာသည္။ ေပ်ာက္ေသာသူကိုရွာၿပီး ကယ္တင္ရန္
ဆိုသည့္ ခရစ္ေတာ္၏လုပ္ငန္းတာဝန္ျပဌာန္းခ်က္သည္ ဇကၡဲႏွင့္ေတြ႕ႀကဳံ
သည့္ပြဲ၌ ဘုန္းအသေရႀကီးစြာျဖင့္ျပည့္စုံ၏။ ဇကၡဲသည္ ေယရိေခါၿမိဳ႕၏
အခြန္ခံေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သည္။ ထိုၿမိဳ႕၌ရွိေသာ ဖာရိရွဲတို႔သည္ ဇကၡဲကို
အႀကီးဆုံးအျပစ္သားဟု ယူဆသည္။ သို႔ေသာ္ သူသည္ ကယ္တင္ရွင္
ရွာေတြ႕၍ ကယ္တင္ခဲ့ေသာ အႀကီးဆုံးအျပစ္သားျဖစ္၏။ သူ၏လုပ္ငန္း၌
ထူးဆန္းသည့္ေနရာႏွင့္လုပ္နည္းကို သခင္ေယ႐ႈအသုံးျပဳခဲ့သည္။ သဖန္းပင္
ႏွင့္ သခင္ေယ႐ႈကိုေတြ႕လိုသည့္စိတ္ျပင္းျပေသာသူ၊ ထိုေနာက္ ခ်စ္ဖြယ္
ေကာင္းသည့္သခင္၏သစ္ပင္ေအာက္သို႔ဆင္းလာရန္အမိန္႔တို႔ျဖစ္သည္။
ဇကၡဲႏွင့္အတူထမင္းစားရန္ သခင္ေယ႐ႈသည္ မိမိကိုယ္ကိုဖိတ္ၾကားလိုက္
သည္။ သို႔ေသာ္ ပို၍အေရးႀကီးသည္မွာ သခင္ေယ႐ႈသည္ ေျပာရန္ရွိသည္။
"ယေန႔ပင္ ကယ္တင္ေတာ္မူျခင္းေက်းဇူးသည္ ဤအိမ္ေပၚမွာသက္ေရာက္
ေလ၏" (လုကာ ၁၉း၉)။ သို႔ေသာ္ ဇကၡဲသည္ မိမိ၏အမွားမ်ားကို ဦးစြာ
ျမင္ၿပီးမွသာလၽွင္ ျဖစ္မည္ျဖစ္၏။ (ငယ္ ၈)။

သူတစ္ပါး၏အမွားမ်ားႏွင့္အားနည္းခ်က္တို႔ကိုျမင္ရန္ လြယ္ကူ
သည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ မိမိ၏အမွားတို႔ကိုျမင္ရန္ မ်က္စိသည္
ကန္းလ်က္ရွိသည္။ ၾကာျမင့္စြာဆိုင္းငံ့ထားေသာအရာမ်ားကို ေအာင္ျမင္စြာ
ေက်ာ္လႊားႏိုင္ရန္ သင္၏အသက္တာ၌ မည္သည့္နယ္ပယ္တို႔တြင္ ရင္ဆိုင္၊
ဝန္ခံရန္လိုအပ္သနည္း။

ေသာၾကာ ေမ ၂၂
ထပ္ဆင့္ေလ့လာရန္။

"ေပ်ာက္ေသာသိုးဟုဆိုရာ၌၊ လမ္းခုလတ္တြင္က်ဆုံးသြားကာ အျပစ္
ျဖင့္ပ်က္စီးခံရသည့္ကမၻာတစ္လုံးႏွင့္ အျပစ္သားႏွစ္ခုလုံးကို ဆိုလိုျခင္း
ျဖစ္သည္။"E. G. White, Christ's Object Lessons, p. 190.

၀ိညာဥ္တစ္လံုး၏တန္ဖိုး။ မည္သူသည္၀ိညာဥ္တစ္လံုး၏တန္ဖိုး
ကို သိႏိုင္မည္နည္း။ ထိုတန္ဖိုးကိုသိရွိရန္၊ ေဂသေရွမန္ဥယ်ာဥ္သို႔သြားၿပီး
ခရစ္ေတာ္ႏွင့္အတူ၊ ထိုေဝဒနာခံစားရသည့္အခ်ိန္တို႔ကိုၾကည့္ပါ။ ေသြးမ်ားသည္
ေခၽြးကဲ့သို႔ယိုစီးက်လာသည္ကိုၾကည့္ပါ။ ကပ္တိုင္ေပၚသို႔ ေျမႇာက္တင္ျခင္း
ခံရေသာကယ္တင္ရွင္ကိုေမၽွာ္ၾကည့္ပါ။.......ကပ္တိုင္ေျခရင္း၌၊ အျပစ္သား
တစ္ဦးအတြက္ ခရစ္ေတာ္သည္ မိမိအသက္ကိုစြန္႔လႊတ္မည္ကို သတိရပါ။
ထိုေနာက္ ဝိညာဥ္တစ္လုံး၏တန္ဖိုးကို သင္ခန္႔မွန္းႏိုင္မည္ျဖစ္၏။" . G.
White, Christ's Object Lessons, p. 196 မွေကာက္ႏုတ္သည္။
-၀-